ေနာက္တရက္ မိုးေသာက္ အိပ္ယာကထစြာနန္႔ အိပ္ခန္းတန္းခါး၀က ေစာင့္ဗ်ာယ္ "ပါပါအတြက္ မီြးနိန္႔လက္ ေဆာင္ပါ" လို႔ေျပာဗ်ာယ္ မညီမညာ ေရႊေရာင္ပတ္ကိန္စာရြက္တိနန္႔ ထုတ္ထားေရ စကၠဴဗူးေခ်တစ္ဗူးကို သမီးေခ် လွမ္းပီးပါေရ။ ညဇာကသတ္မိစြာကို သတိရၿပီးေက စိတ္မေကာင္းျဖစ္လားမိပါေရ။ ယေကလည္း ဗူးကိုဖြင့္ ၾကည့္လို႔ဗူးထဲမွာ တစ္ခုလည္း မထည့္ထားစြာကို တိြလိုက္စြာနန္႔ "ငတံုး မေခ် လူကိုလက္ေဆာင္ ပီးေက အထဲမွာ တစ္ခုခု ထည့္ပီးရေရဆိုစြာ မသိလား"လို႔ေအာ္မိျပန္ပါေရ။
ယင္းခါ သမီးေခ်က ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ဗ်ာယ္ မ်က္ရည္တိတလိမ့္လိမ့္ က်လာပါေရ။ အၿပီးေကငို ဗ်ာယ္ "ပါပါ၊ စကၠဴဗူးကအခြံ မဟုတ္ပါ၊ သမီးညကတညဥ့္လံုး မီြးမီြးတိအျပည့္ ထည့္ထားပါေရ၊ အားလံုးပါပါ အတြက္ပါ။" လို႔ေျပာပါေရ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေကာင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္လားဗ်ာယ္ သမီးေခ်ကို ေပြ႔ဖက္လိုက္ပါေရ။ "ပါပါကို ခြင့္ လႊတ္ပါသမီးေခ်။" လို႔ေျပာပနာ သမီးမ်က္ႏွာေခ်ကို တ၀နမ္းပလိုက္မိပါေရ။
ယေကလည္း ယင္းနိန္႔စြာ သမီးေခ်စကားကို ေနာက္ဆံုး ၾကားခရေရနိန္႔မွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိခပါ။ ယင္းနိန္႔ နိန္႔ခင္းမွာဗ်ာယ္ ေရႊေရာင္ ဗူးေခ်ကိုကိုင္ဗ်ာယ္ လမ္းထိပ္ဆိုင္ကအျပန္ ကားအက္ဆီးဒန္႔ျဖစ္ပနာ သမီးေခ် လူ႔ေလာကကို စြန္႔ခြာလားခပါေရ။
ျပားခ်ပ္နိန္ေရ စကၠဴဗူးေခ်နားမွာ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္နိန္က် ဖက္ဆလိပ္အသစ္တလိပ္က အမွဳန္႔မွဳန္႔ႀကီြနိန္ပါ ေရ။
အဂုဆိုေက သမီးေခ်အနမ္းအျပည့္ထည့္ထားေရ စကၠဴဗူးေခ်ကို ကၽြန္ေတာ့္႐ံုးဆြဲအိတ္မွာထည့္ထားစြာ ႏွစ္ ေပါင္း၄၀ ေက်ာ္လားပါ ဗ်ာယ္။ဘ၀မွာခါးသီးမွဳတိနန္႔ တိြႀကံဳ၊ ထိတိြနိန္ရတိုင္း လူမမယ္ အေခ်တေယာက္ ထည့္ထားခေရ မျမင္ႏိုင္ေရ ေမတၱာအနမ္းတိကို ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ၾကည့္နိန္တုန္းပါ။
ကၽြန္ေတာ္ရို႕ ပိုင္ဆိုင္မွဳ တခုလည္း မေယာ့လားႏိုင္ေရ မျမင္ႏိုင္ေရ ေမတၱာတရားတိကို ပီးဖို႔ဇာအတြက္နန္႔ တြန္႔တိုနိန္ရပါေလ။
ယင္းပိုင္ဗ်ာယ္ ဇာတခုနန္႔လည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေရ ေမတၱာတရားတိကို အပီးခံရေကလည္း အသိအမွတ္ျပဳ ဗ်ာယ္ဂရုတစိုက္ လက္ခံ တတ္ဖို႔ မမိန္႔ဂတ္ပါေက့။
အေ၀...သူငယ္ခ်င္း႐ို႕ ေဒနိန္႔ကစဗ်ာယ္ ကၽြန္ေတာ္႐ို႕ အလကားပီးႏိုင္ေရ ေမတၱာတရားတိကို ကၽြန္ေတာ္ ႐ို႕ပတ္၀န္းက်င္က မိဖ၊ ေမာင္ ႏွမ၊ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိး၊ အေပါင္းအသင္း၊ သက္ရွိ လူ သားတိ အားလံုးကို စပီးၾကည့္ကတ္ပါေမ။
KWKhaing (AMP)
No comments:
Post a Comment